فدای دعوتت اقای مهربونی ها

روز تولد اقای مهربونی ها مشهد بودم.

امسال تمام دلتنگی ها و غصه هام را جمع کرده بودم تا بروم پیشش و حرف بزنم تا یکم سبک شوم.

به سحن سقاخونه طلا که رسیدم و چشمم به گنبد نقش نگارش که افتاد بغضم گلویم را پاره کرد و مات دیدن بارگاهش ،مثل پتکی توی سرم بود که چقدر غصه هایی که من دارم در مقابل دردهایی که او کشیده کوچک است.

هیچ چیز نتوانستم بگویم و هیچ چیز نخواستم

فقط نشسته ام و این پاکی ه مقدس را در میان ضریح تماشا میکنم

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا